Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id Sextilius factum negabat. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Duo Reges: constructio interrete. Quis Aristidem non mortuum diligit? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Non est igitur summum malum dolor. Quis hoc dicit?

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quid censes in Latino fore? Minime vero istorum quidem, inquit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Cur id non ita fit? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Minime vero, inquit ille, consentit. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Num quid tale Democritus?

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quis Aristidem non mortuum diligit? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Itaque contra est, ac dicitis; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Ut id aliis narrare gestiant? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Tanta vis admonitionis inest in locis; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Beatus sibi videtur esse moriens.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Hoc est non dividere, sed frangere. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quis istud possit, inquit, negare?

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Istic sum, inquit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sed plane dicit quod intellegit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hunc vos beatum; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quis enim redargueret? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Torquatus, is qui consul cum Cn. Non igitur bene. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Si quae forte-possumus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sumenda potius quam expetenda.

Quid est enim aliud esse versutum?

Ut pulsi recurrant? Quis istud, quaeso, nesciebat? Quo tandem modo? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Tum mihi Piso: Quid ergo? Quod cum dixissent, ille contra. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Nunc vides, quid faciat. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

An eiusdem modi? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Certe non potest. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nos cum te, M. Sumenda potius quam expetenda. Non laboro, inquit, de nomine. Nam quid possumus facere melius? Quod cum dixissent, ille contra.

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Numquam facies. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Praeclare hoc quidem. Sumenda potius quam expetenda. Quae cum essent dicta, discessimus. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Eam stabilem appellas. Que Manilium, ab iisque M. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Erat enim Polemonis. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed residamus, inquit, si placet. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Sed haec omittamus; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. At multis se probavit. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Venit ad extremum;